Michele Armenise: "Bari? De De Laurentiis hebben een Ferrari in handen, maar die wordt bestuurd als een Cinquecento."

BARI - Er valt een stilte die meer dan duizend woorden weegt. Het is de stilte die de San Nicola omhult, steeds leger en steeds afstandelijker. De breuk tussen het plein en de eigenaren van De Laurentiis is niet langer een scheur: het is een kloof. En terwijl de fans hun vertrek aankondigen en de stad zich afvraagt ​​hoe het verder moet met Bari, zijn er mensen die besluiten zich uit te spreken. Michele Armenise, voormalig rood-witte vlagspeler en nu coach en trainer van jonge talenten, doorbreekt de stilte en doet dat met de helderheid van iemand die het voetbal van binnenuit heeft ervaren, maar zijn hart nog steeds verankerd heeft in zijn stad.

In een tijd waarin de club op zicht lijkt te varen, tussen een nog steeds stille transfermarkt en een sportproject dat worstelt om van de grond te komen, komen Armenise's woorden als een baken in de mist om een ​​menu vol onderwerpen te analyseren. Van het management van De Laurentiis, de vooruitzichten tot 2028, de kwestie van meerdere eigenaren die elke ambitie blijft blokkeren, tot een fanbase die, hoewel gekwetst, nooit is gestopt met liefhebben. De interventie van de voormalige rood-witte verdediger van de jaren 80 is niet zomaar een technische analyse, maar een daad van liefde. Want wie dat shirt heeft gedragen, weet dat Bari – meer dan een team – een identiteit vertegenwoordigt. En vandaag de dag is er meer dan ooit iemand nodig om die te herdenken.

Meneer Armenise, laten we bij het heden beginnen. Hoe beoordeelt u de situatie in Bari in het licht van de laatste uitspraken van Luigi De Laurentiis?

Vijf jaar lang leek het alsof er geen bedrijf meer was. Hoe dankbaar we de De Laurentiis ook mogen zijn dat ze de club na het faillissement hebben overgenomen, ze hebben er vervolgens misbruik van gemaakt. Ze hadden een Ferrari in handen die ze managen als een Cinquecento. Het enige wat ze wilden was geld verdienen. Ze gaven weinig om de fans. Het doel zijn de play-offs? Belachelijk. Ze verkopen alleen maar rook in de hoop wat seizoenkaarten te bemachtigen. Ik denk dat de fans het spel wel begrepen hebben. Het is absurd om Bari, na zoveel jaar in de Serie A, te behandelen als het tweede team van Napoli. In een stad zo groot als Bari is dat ondenkbaar.

De breuk met de fans lijkt nu onoverbrugbaar. Is er volgens jou nog ruimte om deze relatie te herstellen? En waar moeten we opnieuw beginnen?

Ik ben blij, omdat mensen hebben begrepen dat ze te maken hebben met mensen die alleen voor hun eigen economische belangen handelen. Ze maken kapitaalwinsten, zoals al is gebeurd met Caprile, Cheddira en nu Dorval. Naast de successen van Napels, is er ook een kampioenschap gewonnen dankzij de loting van de evenementen. Ik snap niet hoe je een bedrijf kunt verkopen dat claimt over grote kapitaalsbedragen te beschikken als je zelf niet eens tien spelers hebt.

De transfermarkt is begonnen, maar Bari's bewegingen lijken timide. Wat verwacht je van deze zomerperiode? Welke afdelingen moeten dringend versterkt worden?

Het is onmogelijk om puzzelstukjes op hun plaats te krijgen als je niet eens begrijpt wie er blijft en wie er weggaat. Ik hoop dat er duidelijke ideeën zijn over de gebieden waarop we moeten ingrijpen en verbeteren. Ik vrees dat we in Roccaraso beginnen zonder een teambasis. Een team wordt niet in de zomerretraite samengesteld, maar veel eerder. Nu is er een manie om over te stappen terwijl je al in de retraite bent, waar het komen en gaan van mensen aan de orde van de dag is. Op organisatorisch niveau en bij het samenstellen van de groep wordt alles moeilijker.

De kwestie van timesharing is nog steeds een onopgelost probleem. Denkt u dat deze situatie de ambities van de club in de weg staat?

"Het probleem van Bari heet alleen De Laurentiis. Voor hen is Bari leuk. Een optie."

Als we vooruitkijken naar 2028, wanneer timesharing wettelijk geregeld moet worden, welke scenario's ziet u dan voor de toekomst van Bari?

Ik hoop op positieve scenario's, ondanks mijn grote twijfels over de situatie. Ik vrees dat 2028 aanbreekt en dat er niemand komt opdagen. De grote gemiste kans lag in het feit dat we de failliete club niet aan de Hartono's hebben overgedragen. Ik begrijp nog steeds niet hoe we een kans als deze hebben laten liggen, die ons tot nu toe de droom had kunnen laten leven die we allemaal verdienen. De prikkels zijn daarentegen minimaal.

Er zijn mensen die vrezen dat Bari tot die datum "bevroren" zou kunnen blijven. Is dit een reëel risico of is het een te pessimistische visie?

"Er is reden om bang te zijn. Het huidige bedrijf kan alles. Ik zie ook de ommezwaai van enkele belangrijke sponsors zoals Casillo en MvLine. Ze beginnen hun afwegingen te maken. We misten de toevoeging van Betsson (een gokbedrijf, red.) om het plaatje compleet te maken. Gefeliciteerd."

Je hebt Bari als voetballer meegemaakt en je kent de passie van het plein goed. Hoeveel weegt het gebrek aan eigenaarschap dat in het gebied geworteld is, volgens jou?

We hebben kritiek kunnen leveren op de familie Matarrese, die ondanks de problemen met passie opereerde en echt geld verloor. We gedroegen ons als een familie. Wij voetballers leefden in dit klimaat met managers, technici en magazijnmedewerkers. Het lijkt me dat dit allemaal niet meer bestaat. Dit doet pijn. Ik maak me zorgen dat ik geen alternatieven zie. Lokale ondernemers praten veel, maar realiseren weinig. Uiteindelijk investeert niemand echt.

Welke rol zou de oude glorie en historische figuren van de club moeten spelen in zo'n delicate context?

"Niemand. De oude glorie van Filmauro bestaat niet meer. Het is een besloten discussie voor het leven. De enige Barese in de staf is Maurantonio, de keeperstrainer."

Als jij vandaag de leiding had over het team, wat zou dan jouw eerste interventie zijn, op of naast het veld?

Zonder basis wordt het moeilijk om in te grijpen. Het is allemaal een vraagteken. Caserta? Ik ken hem heel goed. Ik heb hem gecoacht bij Palermo en Atalanta. Een heel goed mens. Als coach heeft hij kampioenschappen gewonnen en hij is er klaar voor. Ik weet niet wat hij bij Bari kan. Ik hoop dat hij tevreden kan zijn, met spelers die hem de ruimte geven om met zijn hoofd te werken en niet met dat van anderen. Ongeveer wat Longo vorig jaar van plan was te doen met een degelijk team. Uiteindelijk heeft hij zijn deel gedaan. Hij heeft voor iedereen betaald, terwijl de verantwoordelijkheid voor de gemiste doelen ook bij de technisch directeur had moeten liggen. Die zit nog steeds in het zadel.

Tot slot een bericht aan de fans. Wat zou je zeggen tegen degenen die zich vandaag de dag verraden of gedesillusioneerd voelen, maar toch dol zijn op deze kleuren?

"Ik ontmoet veel fans en de meest fervente fans verkeren in een crisis over de wil om San Nicola te verlaten door de heilige bestemming van de wedstrijd op te geven. Ook ik heb een rood-wit hart en ik ben de oude Bari dankbaar. De situatie is erg moeilijk, de stem van het volk blijft ongehoord. Ik hoop alleen dat ze zich tenminste een beetje kunnen vermaken."